فرزاد مدتي پيش در همين شعبه محاكمه و به قصاص محكوم شد اما اين حكم از سوي ديوان‌عالي كشور نقض شده و به دادگاه برگردانده شد.اما ايراد ديوان عالي اين بوده كه در حكم صادره ذكر نشده كه علت صدور حكم قصاص علم قاضي بوده يا اعتراف متهم. با اين اوصاف بنده به عنوان نماينده دادستاني تهران وقوع قتل توسط متهم را محرز دانسته و با توجه به اصرار اولياي دم بر قصاص براي او تقاضاي قصاص مي‌كنم.
سپس فرزاد به جايگاه آمده و در دفاع از خود گفت: من هيچ عمدي در اين كار نداشتم. قاسم دوست صميمي من بود و ما بيشتر دو برادر بوديم تا دو دوست.روز حادثه او دوباره مشغول شوخي كردن با من شد هر چند مي‌دانست من از شوخي زياد خوشم نمي‌آمد. من با عصبانيت از او خواستم شوخي‌هايش را تمام كند اما او ول كن نبود سرهمين با هم درگير شديم كه با دخالت بچه‌ها تمام شد.بعد از آن به سراغ كاهوها رفتم تا آنها را براي سالاد تكه تكه كنم كه قاسم به سمت من آمده و يك لگد محكم به پاي من زد كه دردش درتمام بدنم پيچيد.
او را دنبال كرده و با وي گلاويز شدم. در حالي كه چاقو دستم بود مشغول دعوا بودم كه يكمرتبه او سرش را محكم بالا آورده كه گلويش به تيزي چاقويم گرفته و گردنش را زخمي كرد. بچه‌ها هم او را به بيمارستان بردند ولي وي فوت كرد. در ادامه يكي از شاهدان حادثه پشت تريبون قرار گرفته و گفت: من و دوستانم به سمت قاسم رفته و از او خواستيم دعوا را تمام كند. من داشتم قاسم را به بيرون هول مي‌دادم كه يكدفعه ديدم گلويش خون آلود شده است. من نديدم كه فرزاد اين ضربه را زده باشد اما فرزاد در آن لحظات با مقتول درگيربود.
در پايان هم بار ديگر متهم به جايگاه آمده و با تاكيد بر نداشتن قصد قتل از خانواده مقتول عذرخواهي كرد.
در پايان هم هيات قضات وارد شور شدند تا راي خود را دراين باره صادر كند.
نظرات شما عزیزان:
|
نویسنده: 
